Κυρίες και κύριοι,
Γιορτάζουμε και φέτος, με αίσθημα υπερηφάνειας, τις επετείους της 25ης Μαρτίου του 1821 και της 1ης Απριλίου του 1955, αποδίδοντας τον οφειλόμενο σεβασμό στους ανθρώπους που έγραψαν με τον αγώνα και τη θυσία τους τις ενδοξότερες σελίδες της Ιστορίας της Ελλάδας και της Κύπρου. Αποδίδουμε την οφειλόμενη τιμή σε εκείνους τους ανθρώπους που όρισαν τον βηματισμό τους στα χνάρια των αξιών της αγάπης προς την ελευθερία και την πατρίδα, οικοδομώντας το σύγχρονο ελληνικό κράτος και την Κυπριακή Δημοκρατία.
Οι Έλληνες ενωμένοι γύρω από τον πόθο και το όραμα της Ελευθερίας, εξέφρασαν, μέσα από τον ξεσηκωμό τους, τη βούληση και την αποφασιστικότητά τους να αναμετρηθούν, παρά το μικρό τους αριθμητικό μέγεθος με την πολυάριθμη οθωμανική αυτοκρατορία. Αποτυπώνοντας στο σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος» την ουσία της Επανάστασης, η Μπουμπουλίνα, η Μαυρογένους, ο Κολοκοτρώνης, ο Διάκος, ο Ανδρούτσος, ο Καραϊσκάκης και τόσοι άλλοι γνωστοί και άγνωστοι αγωνιστές αμφισβήτησαν με τη δράση τους κάθε μορφής καταπίεση, τυραννία και δουλεία. Κατέστησαν θεμέλιο του αγώνα τους τις φιλελεύθερες και τις δημοκρατικές αρχές, πετυχαίνοντας να εδραιώσουν το ελληνικό κράτος και να αναδείξουν, την ίδια στιγμή, τον δικό τους αγώνα ωξεχωριστό γεγονός στην ευρωπαϊκή και στην παγκόσμια Ιστορία.
Ήταν η Ελληνική Επανάσταση που ενέπνευσε τον φιλελληνισμό και άνοιξε τον δρόμο για την εκδήλωση ανάλογων εξεγέρσεων άλλων καταπιεσμένων λαών. Ήταν το μεγαλείο της αυτοθυσίας τους, η σύμπνοια και η ενότητά τους που εμψύχωσαν και τον λαό της Κύπρου, ο οποίος βρισκόταν επίσης υπό τουρκική κυριαρχία, δίνοντάς του τη σκυτάλη για να γράψει, δεκαετίες αργότερα, το δικό του Έπος.
Εμπνεόμενοι από το επαναστατικό πνεύμα του 1821, νέοι, γέροι, γυναίκες και παιδιά της Κύπρου ανταποκρίθηκαν καθολικά σε εκείνο το ιστορικό κάλεσμα της ΕΟΚΑ, την 1η Απριλίου του 1955, με στόχο την έναρξη του αγώνα για την απόκτηση της ελευθερίας τους από τους Βρετανούς. Η ένοπλη εξέγερση ήταν η κορύφωση των προηγούμενων, αποτυχημένων ειρηνικών προσπαθειών για την απαλλαγή από τη βρετανική αποικιοκρατία.
Με τη φλόγα της απελευθέρωσης να σιγοκαίει στην ψυχή του, ο λαός, μέσα από την ενεργό συμμετοχή του, τόσο στην προετοιμασία όσο και στη διεξαγωγή του Αγώνα, κράτησε ανυπότακτο το πνεύμα και την ψυχή του. Δεν λιποψύχησε μπροστά στις στερήσεις, τις δυσχέρειες και τα βασανιστήρια των αποικιοκρατών. Αντίθετα, αντίκρισε με περηφάνεια τα κρατητήρια, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις αγχόνες. Ύψωσε το ανάστημά του και απάντησε με ηρωικά «μολών λαβέ» και θυσίες. Τα Φυλακισμένα Μνήματα, ο Μαχαιράς, το Λιοπέτρι, το Δίκωμο, η Ζωοπηγή, και τόσοι άλλοι χώροι ηρωικών θανάτων των παλικαριών της ΕΟΚΑ, θα μείνουν στην Ιστορία ως σύμβολα ανδρείας, αυτοθυσίας και αταλάντευτης αγάπης για την πατρίδα.
Ο αγώνας του 1955-59, καταγράφοντας μια από τις λαμπρότερες σελίδες της Ιστορίας της μαρτυρικής μας πατρίδας, κατάφερε να τερματίσει την αποικιοκρατία και έθεσε τις βάσεις για τη δημιουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Σε αυτές τις λαμπρές σελίδες της κυπριακής Ιστορίας, το Γέρι έχει το δικό του, ξεχωριστό μερτικό, αναθρέφοντας αγωνιστές που έτρεξαν στο κάλεσμα να υπερασπιστούν την τιμή και την αξιοπρέπεια της πατρίδας και της ελευθερίας.
Ανάμεσα στα τόσα άλλα βλαστάρια του Γερίου που αγωνίστηκαν για τον τόπο μας κατά τον Απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ, ο Ιωνάς Νικολάου και ο Κυριάκος Κολοκάσης έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι στη μάχη του Νοσοκομείου, στις 3 Αυγούστου του 1956.
Την περίοδο των διακοινοτικών ταραχών, στη μάχη των Καζιβερών στις 19 Μαρτίου 1964 σκοτώθηκε αγωνιζόμενος για την πατρίδα ο Κυριάκος Κακουλλής, ενώ ο Κωστάκης Λοΐζου έχασε τη ζωή του το 1968, υπηρετώντας στην Εθνική Φρουρά. Πολεμώντας ηρωικά κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής, παραμένουν ακόμη αγνοούμενοι από το τραγικό καλοκαίρι του 1974, οι Ανδρέας Κουκουμάς και Μάκης Παμπόρης.
Κυρίες και κύριοι,
Τιμώντας σήμερα τις δύο επετείους που σφράγισαν τη σύγχρονη Ιστορία της Κύπρου και ενώ η πατρίδα μας, μετά από το προδοτικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή του 1974, συνεχίζει για 50 χρόνια να βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή, οι αγωνιστές με τη θυσία τους μας θυμίζουν το τίμημα της αγάπης προς την ελευθερία και την πατρίδα. Γιατί είναι σε αυτούς που οφείλουμε την ύπαρξη της Κυριακής Δημοκρατίας. Γι’ αυτό είναι με απέραντο σεβασμό στους αγωνιστές αυτούς και τις οικογένειές τους που αντικρύζουμε κάθε χρόνο τη θυσία της ίδιας της ζωής τους.
Έχουμε χρέος να συνεχίσουμε τον αγώνα τους για την απελευθέρωση και την επανένωση της πατρίδας μας. Ο αγώνας αυτός δεν τελείωσε. Γι’ αυτό επιβάλλεται να συνεχίσουμε τις προσπάθειες με ομοψυχία και ενότητα, για επίλυση του εθνικού μας προβλήματος. Στο πλαίσιο αυτό, ύψιστη προτεραιότητά μας παραμένει ο τερματισμός της συνεχιζόμενης κατοχής και η αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους κατοίκους του τόπου μας.
Όπως ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει επανειλημμένα δηλώσει, εκείνο που επιδιώκεται είναι η επανέναρξη των συνομιλιών προκειμένου, μέσα από τον διάλογο, να επιτευχθεί η συνολική διευθέτηση του κυπριακού ζητήματος, στη βάση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης. Επιθυμούμε την απελευθέρωση και την επανένωση της Κύπρου, καθώς και την επικράτηση των αξιών της ειρήνης και της δικαιοσύνης. Θέλουμε να δώσουμε το δικαίωμα σε κάθε πολίτη να ζει στον τόπο μας υπό συνθήκες ασφάλειας, ευημερίας και προόδου. Θέλουμε να παραδώσουμε στη νέα γενιά μία πατρίδα απαλλαγμένη από την κατοχή και τον διαχωρισμό.
Γι’ αυτό τον στόχο θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, γιατί αυτό οφείλουμε σε όλους όσους έζησαν, μεγάλωσαν και πέθαναν στην προσφυγιά, σε αυτούς που ακόμα προσμένουν την επιστροφή. Αυτό οφείλουμε, κυρίως, σε όσους αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την ελευθερία της πατρίδας μας. Αυτό θα είναι η πραγματική δικαίωση της θυσίας τους με την ίδια τους τη ζωή, το πιο πολύτιμο αγαθό.
Χρόνια Πολλά!
(EΠ/ΝΖ)
Contents of this article including associated images are belongs PIO
Views & opinions expressed are those of the author and/or PIO
Source
