Αβέρωφ Νεοφύτου, ο πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος, έθεσε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα στη Βουλή το θέμα του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, το οποίο σήμερα ανέρχεται στα 500 ευρώ το μήνα για άτομα που δεν έχουν καμία πηγή εισοδήματος.
Ο Νεοφύτου επεσήμανε ότι αυτό ήταν ένα μέτρο που εφαρμόστηκε από την κυβέρνησή του μετά την πρωτοφανή διάσωση το 2013 και ακολούθησε την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος.
Τότε, η ανεργία έφτανε το 18% και ο κ. Νεοφύτου δήλωσε: “Έπρεπε να στηρίξουμε τους ανθρώπους σε μια περίοδο ανάγκης, αλλά από τότε τα πράγματα έχουν αλλάξει και πρέπει να επανεξετάσουμε την αποτελεσματικότητα αυτού του μέτρου υπό το πρίσμα της σημερινής έλλειψης εργατικού δυναμικού”.
Ο Νεοφύτου έχει δίκιο να υποψιάζεται ότι ο καθορισμός ενός κατώτατου μισθού μπορεί να προκαλέσει κάποια στρέβλωση στην αγορά εργασίας, αν και όχι τόσο μεγάλη όσο το επίδομα ανεργίας που παρέχεται σε άτομα που εργάζονται στον ξενοδοχειακό κλάδο.
Ο προϋπολογισμός για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για το 2022 ανέρχεται σε 225 εκατ. ευρώ και θα απευθύνεται σε σχεδόν 20.000 οικογένειες με χαμηλό εισόδημα.
Αν και η επανεξέταση των επιπτώσεων του μέτρου στην αγορά εργασίας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτη, ίσως πιο επείγουσα είναι η επανεξέταση των επιδομάτων ανεργίας που απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι σε ξενοδοχεία και εστιατόρια.
Αυτό το μέτρο εισήχθη κατά τη διάρκεια του πρώτου πολέμου του Κόλπου, όταν η τουριστική βιομηχανία δέχτηκε μεγάλο πλήγμα και οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να βρουν δουλειά.
Αλλά παρέμεινε ως έμμεση επιδότηση της τουριστικής βιομηχανίας.
Υπάρχουν πολλά επιχειρήματα υπέρ αυτού του επιδόματος.
Ίσως το πιο σοβαρό είναι η σημασία της διατήρησης του μόνιμου προσωπικού χωρίς αμοιβή κατά τη χειμερινή περίοδο, όταν τα περισσότερα ξενοδοχεία κλείνουν έως και πέντε μήνες.
Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους που μένουν άνεργοι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου δεν παίρνουν άλλες θέσεις εργασίας, καθώς το κόστος ευκαιρίας είναι πολύ υψηλό.
Η εργασία πλήρους απασχόλησης κατά τη διάρκεια αυτών των πέντε μηνών δεν θα τους αποφέρει περισσότερα από 500 ευρώ το μήνα στην καλύτερη περίπτωση, επιπλέον του επιδόματος ανεργίας, οπότε προτιμούν να μείνουν εκτός αγοράς εργασίας ή να εργαστούν με μερική απασχόληση με αδήλωτο εισόδημα και να παραμείνουν επιλέξιμοι για το επίδομα ανεργίας.
Ο Νεοφύτου φροντίζει να μην αναδείξει αυτό το θέμα που αφορά χιλιάδες εργαζόμενους, αν και γνωρίζει ότι πρόκειται για ένα πολύ πιο στρεβλωτικό μέτρο στην αγορά εργασίας.
Τα συνδικάτα θα ξεσπάσουν αν οποιαδήποτε κυβέρνηση σκεφτεί να αλλάξει αυτό το μέτρο.
Πάντως, η έλλειψη εργατικού δυναμικού ωθεί τους μισθούς σε υψηλότερα επίπεδα και πλήττει την ανταγωνιστικότητα.
Εάν περισσότεροι άνθρωποι δεν βρίσκουν τους σημερινούς όρους αμοιβής αρκετά ελκυστικούς για να εισέλθουν στην αγορά εργασίας, οι μισθοί θα συνεχίσουν να αυξάνονται, και αυτό ακριβώς θέλουν τα συνδικάτα.
Οι ελλείψεις εργατικού δυναμικού σε αυτό που οι οικονομολόγοι αποκαλούν ‘εισαγωγικές θέσεις εργασίας’ μπορούν να αμβλυνθούν με την εισαγωγή εργατικού δυναμικού από άλλες χώρες της ΕΕ, αλλά αυτό πρέπει να προγραμματιστεί εκ των προτέρων από τις επιχειρήσεις.
Τα τελευταία δύο χρόνια, η πανδημία κατέστησε αδύνατο να προγραμματίσουν εκ των προτέρων και να εξασφαλίσουν εργαζόμενους πριν από την έναρξη της σεζόν, συνήθως τους πρώτους δύο μήνες του έτους.
Η απάντηση σε αυτό το πρόβλημα είναι να βρεθούν τρόποι να απασχοληθούν τοπικοί άνθρωποιπου είναι άνεργοι για 5-6 μήνες κάθε χρόνο και να συνεισφέρουν πιο παραγωγικά στην οικονομία χωρίς να προκαλούνται στρεβλώσεις στην αγορά εργασίας και να πλήττεται η βιωσιμότητα του συνταξιοδοτικού συστήματος.
Ο Νεοφύτου δεν μπορεί να θέσει αυτό το θέμα μόνος του.
Είναι πολιτικά πολύ δαπανηρό, όχι μόνο για έναν μεμονωμένο βουλευτή, αλλά ακόμα και για ένα κόμμα.
Δυστυχώς, ο λαϊκισμός της κυβέρνησης κατέστρεψε το 2015 το περίφημο Εθνικό Οικονομικό Συμβούλιο με επικεφαλής τον Χρήστο Πισσαρίδη, νομπελίστα καθηγητή οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και στο London School of Economics.
Ηταν ένας πολλά υποσχόμενος ακαδημαϊκός και ανεξάρτητος θεσμός που είχε μεγάλη βαρύτητα και θα μπορούσε να εκθέσει με επιτυχία τέτοιες εξωτερικότητες.
Αν και οι προσπάθειες του Νεοφύτου για την αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων είναι ευπρόσδεκτες, είναι απίθανο να έχουν σημαντικό αποτέλεσμα, καθώς θα πέσουν στο κενό.
Αυτό είναι το τίμημα του λαϊκισμού.
Michael S. Olympios είναι οικονομολόγος, σύμβουλος επιχειρήσεων, σύμβουλος σύνταξης του Financial Mirror
Το περιεχόμενο αυτού του άρθρου συμπεριλαμβανομένων των σχετικών εικόνων ανήκει Financial Mirror
Οι απόψεις και οι γνώμες που εκφράζονται είναι του συγγραφέα και/ή του Financial Mirror
Source
